READINGS: EASTER MONDAY V

Invitatory Psalm & BACK


Psalm 6: Hebrew English and BACK
Psalm 9: Hebrew English and BACK

לִבִּי וּבְשָׂרִי יְרַנְּנוּ - הַלְלוּ יָהּ — אֵל אֵל־חָי - הַלְלוּ יָהּ

Even Years: Acts 17:1-18 1 διοδεύσαντες δὲ τὴν ἀμφίπολιν καὶ τὴν ἀπολλωνίαν ἦλθον εἰς θεσσαλονίκην, ὅπου ἦν συναγωγὴ τῶν ἰουδαίων. 2 κατὰ δὲ τὸ εἰωθὸς τῷ παύλῳ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτοὺς καὶ ἐπὶ σάββατα τρία διελέξατο αὐτοῖς ἀπὸ τῶν γραφῶν, 3 διανοίγων καὶ παρατιθέμενος ὅτι τὸν Χριστὸν ἔδει παθεῖν καὶ ἀναστῆναι ἐκ νεκρῶν, καὶ ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός, [ὁ] Ἰησοῦς, ὃν ἐγὼ καταγγέλλω ὑμῖν. 4 καί τινες ἐξ αὐτῶν ἐπείσθησαν καὶ προσεκληρώθησαν τῷ παύλῳ καὶ τῷ σιλᾷ, τῶν τε σεβομένων ἑλλήνων πλῆθος πολὺ γυναικῶν τε τῶν πρώτων οὐκ ὀλίγαι. 5 ζηλώσαντες δὲ οἱ ἰουδαῖοι καὶ προσλαβόμενοι τῶν ἀγοραίων ἄνδρας τινὰς πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τὴν πόλιν, καὶ ἐπιστάντες τῇ οἰκίᾳ ἰάσονος ἐζήτουν αὐτοὺς προαγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον. 6 μὴ εὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον ἰάσονα καί τινας ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας, βοῶντες ὅτι οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντες οὗτοι καὶ ἐνθάδε πάρεισιν, 7 οὓς ὑποδέδεκται ἰάσων: καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων καίσαρος πράσσουσιν, βασιλέα ἕτερον λέγοντες εἶναι Ἰησοῦν. 8 ἐτάραξαν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας ἀκούοντας ταῦτα, 9 καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ ἰάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς. 10 οἱ δὲ ἀδελφοὶ εὐθέως διὰ νυκτὸς ἐξέπεμψαν τόν τε παῦλον καὶ τὸν σιλᾶν εἰς βέροιαν, οἵτινες παραγενόμενοι εἰς τὴν συναγωγὴν τῶν ἰουδαίων ἀπῄεσαν. 11 οὗτοι δὲ ἦσαν εὐγενέστεροι τῶν ἐν θεσσαλονίκῃ, οἵτινες ἐδέξαντο τὸν λόγον μετὰ πάσης προθυμίας, καθ' ἡμέραν ἀνακρίνοντες τὰς γραφὰς εἰ ἔχοι ταῦτα οὕτως. 12 πολλοὶ μὲν οὖν ἐξ αὐτῶν ἐπίστευσαν, καὶ τῶν ἑλληνίδων γυναικῶν τῶν εὐσχημόνων καὶ ἀνδρῶν οὐκ ὀλίγοι. 13 ὡς δὲ ἔγνωσαν οἱ ἀπὸ τῆς θεσσαλονίκης ἰουδαῖοι ὅτι καὶ ἐν τῇ βεροίᾳ κατηγγέλη ὑπὸ τοῦ παύλου ὁ λόγος τοῦ θεοῦ, ἦλθον κἀκεῖ σαλεύοντες καὶ ταράσσοντες τοὺς ὄχλους. 14 εὐθέως δὲ τότε τὸν παῦλον ἐξαπέστειλαν οἱ ἀδελφοὶ πορεύεσθαι ἕως ἐπὶ τὴν θάλασσαν: ὑπέμεινάν τε ὅ τε σιλᾶς καὶ ὁ τιμόθεος ἐκεῖ. 15 οἱ δὲ καθιστάνοντες τὸν παῦλον ἤγαγον ἕως ἀθηνῶν, καὶ λαβόντες ἐντολὴν πρὸς τὸν σιλᾶν καὶ τὸν τιμόθεον ἵνα ὡς τάχιστα ἔλθωσιν πρὸς αὐτὸν ἐξῄεσαν. 16 ἐν δὲ ταῖς ἀθήναις ἐκδεχομένου αὐτοὺς τοῦ παύλου, παρωξύνετο τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ θεωροῦντος κατείδωλον οὖσαν τὴν πόλιν. 17 διελέγετο μὲν οὖν ἐν τῇ συναγωγῇ τοῖς ἰουδαίοις καὶ τοῖς σεβομένοις καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν πρὸς τοὺς παρατυγχάνοντας. 18 τινὲς δὲ καὶ τῶν ἐπικουρείων καὶ στοϊκῶν φιλοσόφων συνέβαλλον αὐτῷ, καί τινες ἔλεγον, τί ἂν θέλοι ὁ σπερμολόγος οὗτος λέγειν; οἱ δέ, ξένων δαιμονίων δοκεῖ καταγγελεὺς εἶναι: ὅτι τὸν Ἰησοῦν καὶ τὴν ἀνάστασιν εὐηγγελίζετο.

Odd Years: Revelation 19:11-21 καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἠνεῳγμένον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ' αὐτὸν καλούμενος πιστὸς καὶ ἀληθινός, καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ. οἱ δὲ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ ὡς φλὸξ πυρός, καὶ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ διαδήματα πολλά, ἔχων ὄνομα γεγραμμένον ὃ οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ αὐτός, καὶ περιβεβλημένος ἱμάτιον βεβαμμένον αἵματι, καὶ κέκληται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ὁ λόγος τοῦ θεοῦ.      καὶ τὰ στρατεύματα τὰ ἐν τῷ οὐρανῷ ἠκολούθει αὐτῷ ἐφ' ἵπποις λευκοῖς,      ἐνδεδυμένοι βύσσινον λευκὸν καθαρόν. καὶ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ἐκπορεύεται ῥομφαία ὀξεῖα, ἵνα ἐν αὐτῇ πατάξῃ τὰ ἔθνη, καὶ αὐτὸς ποιμανεῖ αὐτοὺς ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ: καὶ αὐτὸς πατεῖ τὴν ληνὸν τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς τοῦ θεοῦ τοῦ παντοκράτορος. καὶ ἔχει ἐπὶ τὸ ἱμάτιον καὶ ἐπὶ τὸν μηρὸν αὐτοῦ ὄνομα γεγραμμένον: βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύριος κυρίων.      καὶ εἶδον ἕνα ἄγγελον ἑστῶτα ἐν τῷ ἡλίῳ,      καὶ ἔκραξεν ἐν φωνῇ μεγάλῃ      λέγων πᾶσιν τοῖς ὀρνέοις τοῖς πετομένοις ἐν μεσουρανήματι,      δεῦτε συνάχθητε εἰς τὸ δεῖπνον τὸ μέγα τοῦ θεοῦ,      ἵνα φάγητε σάρκας βασιλέων καὶ σάρκας χιλιάρχων καὶ σάρκας ἰσχυρῶν      καὶ σάρκας ἵππων καὶ τῶν καθημένων ἐπ' αὐτῶν      καὶ σάρκας πάντων ἐλευθέρων τε καὶ δούλων καὶ μικρῶν καὶ μεγάλων. καὶ εἶδον τὸ θηρίον καὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς γῆς καὶ τὰ στρατεύματα αὐτῶν συνηγμένα ποιῆσαι τὸν πόλεμον μετὰ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου καὶ μετὰ τοῦ στρατεύματος αὐτοῦ.      καὶ ἐπιάσθη τὸ θηρίον καὶ μετ' αὐτοῦ ὁ ψευδοπροφήτης      ὁ ποιήσας τὰ σημεῖα ἐνώπιον αὐτοῦ,      ἐν οἷς ἐπλάνησεν τοὺς λαβόντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου      καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ: ζῶντες ἐβλήθησαν οἱ δύο εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς τῆς καιομένης ἐν θείῳ. καὶ οἱ λοιποὶ ἀπεκτάνθησαν ἐν τῇ ῥομφαίᾳ τοῦ καθημένου ἐπὶ τοῦ ἵππου τῇ ἐξελθούσῃ ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ, καὶ πάντα τὰ ὄρνεα ἐχορτάσθησαν ἐκ τῶν σαρκῶν αὐτῶν.

Even Years: Isaac of Stella, Sermon 42, 11ff. (PL 194, 1831-1832) Sicuti unius hominis caput et corpus, ipse unus homo, sic Filius ille Virginis et electa eius membra, ipse unus homo et unus hominis Filius. Totus, inquit Scriptura, et integer Christus caput et corpus. Siquidem omnia simul membra unum corpus, quod cum suo capite unus hominis Filius, qui cum Dei Filio unus Dei Filius, qui et ipse cum Deo unus Deus. Ergo et totum corpus cum capite: hominis Filius et Dei Filius et Deus. Unde est et illud: Volo, Pater, ut sicut ego et tu unum sumus, ita et isti sint unum nobis cum. Itaque secundum hunc in Scripturis quidem sensum celebrem, nec sine capite corpus, nec sine corpore caput, nec sine Deo caput et corpus, totus Christus Itaque et omnia cum Deo unus Deus, sed Filius Dei cum Deo naturaliter, et cum ipso Filius hominis personaliter, cum quo suum corpus sacramentaliter sic nimirum fidelia et rationabilia Christi membra dicere singula se veraciter possunt hoc quod est ipse, etiam Dei Filium et Deum. Sed quod ipse natura, hoc ipsa consortio. Quod ipse plenitudine, hoc ipsa participatione. Denique quod Dei Filius generatione, hoc eius membra adoptione, sicut scriptum est: Accepistis Spiritum adoptionis filiorum, in quo clamamus: Abba, Pater. Iuxta quem Spiritum dedit eis potestatem filios Dei fieri, ut selectim doceantur ab eo qui primogenitus est in multis fratribus, dicere: Pater noster qui es in caelis. Et alibi: Ascendo ad Patrem meum et Patrem vestrum, Deum meum et Deum vestrum Quo enim Spiritu de utero Virginis natus est hominis Filius, caput nostrum, eo nimirum renascimur de fonte baptismatis filii Dei, corpus suum. Et sicut ille absque omni peccato, sic et nos in remissionem omnium peccatorum. Sicut enim totius corporis omnia peccata super lignum in corpore carnis portavit, sic spirituali corpori, ut nullum ei peccatum imputetur, per regenerationis gratiam semel simul que donavit, sicut scriptum est: Beatus vir cui non imputavit Dominus peccatum. Beatus iste vir Christus procul dubio est, qui secundum quod caput Christi Deus est, peccata remittit; cui, secundum quod caput corporis homo unus est, nihil remittitur; secundum vero quod capitis corpus plures, nihil imputatur. Iustus in seipso, et iustificans seipsum ipse. Solus Salvator, solus salvatus. Solus ascendens, solus descendens. Qui dona cum Patre tribuit, quae in hominibus ipse accepit: Accepisti, inquit, dona in hominibus. Qui in corpore suo super lignum pertulit quod de corpore suo per aquam abstulit, iterum per lignum et aquam salvans. Agnus Dei qui tollit quae pertulit peccata mundi. Sacerdos et sacrificium et Deus, qui se sibi offerens, se per se sibi sicut Patri et Spiritui sancto reconciliavit.

Odd Years: Ambrose of Milan, Commentary on Psalm 118, 20:54-55 (CSEL 62, 471-472) Vide quia praecepta tua dilexi, domine; in misericordia tua uiuifica me. hic quoque inuitat dominum, ut plenum caritatis suae spectet affectum. nemo dicit uide nisi qui iudicat se, si uideatur, esse placiturum. et pulchre dicit uide et secundum legem dicit, quia lex praecipit, ut unusquisque ter in anno se offerat in conspectu domini. cotidie sanctus se offert, cotidie apparet et non uacuus apparet; non est enim uacuus qui de plenitudine eius accepit. Non erat uacuus Dauid, qui ait: repletum est gaudio os nostrum, quia gaudium fructus est spiritus sancti. et sicut de plenitudine uerbi nos omnes accepimus, quemadmodum dixit Iohannes, ita etiam spiritus sanctus de plenitudine sua repleuit orbem terrarum. non erat uacuus Zacharias, qui repletus est spiritu sancto et prophetabat aduentum domini Iesu. non erat Paulus uacuus, qui euangelizabat in abundantia et repletus erat, accipiens odorem bonae suauitatis ab Ephesiis placentem deo hostiam. non erant Corinthii, in quibus abundabat dei gratia iuxta eiusdem apostoli testimonium. Offerebat se ergo Dauid cotidie deo et non uacuus offerebat, qui poterat dicere: os meum aperui et duxi spiritum; ideo ergo dicebat: uide quia praecepta tua dilexi. audi in quo te offerre debeas Christo, non in his quae uidentur, sed in occultis, sed in abscondito, ut pater tuus qui uidet in abscondito reddat tibi et fidelem remuneretur affectum. praecepta, inquit, tua dilexi. non dixit seruaui, non dixit custodiui; nam inprudentes non custodierunt praecepta domini. Aliqui enim codices habent ἀσυνετούτας, hoc est insipientes, non intellegentes. ergo qui non intellegunt non sapiunt hi que non custodiunt. qui autem perfectus est intellectu, perfectus sapientia, diligit, quod est amplius quam custodire; custodire enim necessitatis plerumque est et timoris, diligere caritatis. custodit qui euangelizat, sed qui uolens euangelizat mercedem accipit; quanto magis qui diligit mercede donatur! possumus enim non amare quod uolumus, non possumus nolle quod amamus. sed quamuis mercedem perfectae caritatis expectet, et miserationis diuinae suffragium poscit, ut in ea uiuificetur a domino. non ergo adrogans debitae mercedis exactor, sed uerecundus misericordiae diuinae est deprecator.

Prayer