17 1 καὶ μεθ' ἡμέρας ἓξ
παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν
πέτρον καὶ ἰάκωβον καὶ
ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ,
καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς
ὄρος ὑψηλὸν κατ' ἰδίαν.
2 καὶ μετεμορφώθη
ἔμπροσθεν αὐτῶν,
καὶ ἔλαμψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος,
τὰ δὲ ἱμάτια
αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς.
3 καὶ ἰδοὺ ὤφθη αὐτοῖς
μωϋσῆς καὶ ἠλίας
συλλαλοῦντες μετ' αὐτοῦ.
4 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ πέτρος εἶπεν τῷ Ἰησοῦ, κύριε, καλόν
ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι: εἰ
θέλεις, ποιήσω ὧδε τρεῖς
σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ
μωϋσεῖ μίαν καὶ ἠλίᾳ μίαν.
5 ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος
ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ
ἐπεσκίασεν αὐτούς,
καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα, οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα: ἀκούετε αὐτοῦ.
6 καὶ ἀκούσαντες οἱ
μαθηταὶ ἔπεσαν ἐπὶ
πρόσωπον αὐτῶν καὶ
ἐφοβήθησαν σφόδρα.
7 καὶ προσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἁψάμενος αὐτῶν εἶπεν,
ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε.
8 ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ αὐτὸν Ἰησοῦν μόνον.
9 καὶ καταβαινόντων
αὐτῶν ἐκ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο
αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων,
μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ
ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ
νεκρῶν ἐγερθῇ.